Ingen bilar. Ingen minibank. Eit lite sentrum. Stor regnskog. Turkis sjø. Kvite strender. 
Det er Ilha grande det. Ei øy i staten Rio de Janeiro. Turen gjekk hit etter å ha fått med oss siste rest av karneval i Rio by. (Etter å ha nådd måla for bokrapportar og diverse skulearbeid returnerte me til Rio for å få med oss eit lite stykke sprøtt karneval) Etter karneval freista Anne Malene sine venner, Kristoffer og Fredrik, oss med å bli med til Ilha Grande. Eit tilbod me ikkje kunne motstå, me var klar for max avslapping.
Etter tre fem timar på buss og båt, ankom me den berykta øya i skumringens time. Til tross for ein del folk, var eg overraska over stillheten. Den store forskjellen frå karneval til hit var vel kanskje årsaken til akkurat det.
Ein hyggelig ung mann førte oss til det som skulle vere øyas billigaste innendørs overnatting. Me heiv i frå oss tinga, og tilbragte resten av kvelden på ein koslig pizzarestaurant ved stranda. To gonger i løpet av kvelden gjekk straumen. Stearinlysa kom fort opp på borda, såg ut som dei var vane til dette.
Dagen etter var me ute av døra i 10tida og rakk kaia akkurat for seint til første båt til Lopes Mendes, øyas finaste strand. Det blei frukost på ”bystranda”, og ikkje lenge etter var me på veg til
stranda som skulle vise seg å ha den kvitaste sanden eg nokon 
gong har sett. Lopes mendes skuffa ikkje. Tilbake til øyas sentrum nøyt me nok ein herleg middag, og avslutta kvelden liggande på stranda for å sjå på stjernene og prate.
Dette var det eg fekk oppleve av Ilha Grande. Dagen etterpå måtte me nemlig tilbake til Londrina. Får eg kjangsen, drar eg gjerne dit ein gong til, men no skulle det bli godt å komme tilbake og byrje med alt arbeidet for fullt att.
Det er Ilha grande det. Ei øy i staten Rio de Janeiro. Turen gjekk hit etter å ha fått med oss siste rest av karneval i Rio by. (Etter å ha nådd måla for bokrapportar og diverse skulearbeid returnerte me til Rio for å få med oss eit lite stykke sprøtt karneval) Etter karneval freista Anne Malene sine venner, Kristoffer og Fredrik, oss med å bli med til Ilha Grande. Eit tilbod me ikkje kunne motstå, me var klar for max avslapping.Etter tre fem timar på buss og båt, ankom me den berykta øya i skumringens time. Til tross for ein del folk, var eg overraska over stillheten. Den store forskjellen frå karneval til hit var vel kanskje årsaken til akkurat det.
Ein hyggelig ung mann førte oss til det som skulle vere øyas billigaste innendørs overnatting. Me heiv i frå oss tinga, og tilbragte resten av kvelden på ein koslig pizzarestaurant ved stranda. To gonger i løpet av kvelden gjekk straumen. Stearinlysa kom fort opp på borda, såg ut som dei var vane til dette.Dagen etter var me ute av døra i 10tida og rakk kaia akkurat for seint til første båt til Lopes Mendes, øyas finaste strand. Det blei frukost på ”bystranda”, og ikkje lenge etter var me på veg til
stranda som skulle vise seg å ha den kvitaste sanden eg nokon 
gong har sett. Lopes mendes skuffa ikkje. Tilbake til øyas sentrum nøyt me nok ein herleg middag, og avslutta kvelden liggande på stranda for å sjå på stjernene og prate.Dette var det eg fekk oppleve av Ilha Grande. Dagen etterpå måtte me nemlig tilbake til Londrina. Får eg kjangsen, drar eg gjerne dit ein gong til, men no skulle det bli godt å komme tilbake og byrje med alt arbeidet for fullt att.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar